Volgens de politicoloog Fouad Gandoul is vrede in het Midden-Oosten pas mogelijk als de “Israëlische Omerta” ophoudt (De Tijd 16/05):
De schrijver hangt zijn artikel op aan de door de Palestijnen jaarlijks herdachte Naqba.
Daarin wordt herdacht dat in 1948 ten gevolge van de stichting van de staat Israël 750.000 Palestijnen zouden zijn verdreven in een soort van etnische zuivering. Over die zgn. zuivering en daarmee gepaard gaande vermeende misdaden bestond vele decennia volgens Gandoul in Israël een soort van omerta. Er mocht niet over gesproken worden omdat het de positie van Israël ernstig in diskrediet zou brengen als de feiten boven tafel zouden komen.
Dat de Naqba daadwerkelijk zou hebben plaaats gevonden adstrueert de schrijver met tal van citaten van Israëlische leiders die de vermeende wandaden zouden hebben bevestigd. Vindplaatsen of bronnen van die citaten worden echter niet vermeld.
Het artikel van Gandoul is een aaneenschakeling van ongerijmdheden, halve waarheden en hele leugens.
Allereerst is de kop boven het artikel een curieuze contradictie. “Vrede is pas mogelijk als Israëlische omerta ophoudt “ aldus de titel van het artikel. Maar uit het artkel blijkt juist het tegendeel van een omerta. De ene na de andere zionistische leider wordt geciteerd (al dan niet terecht of waarheidsgetrouw) die de Naqba juist zegt te erkennen en te betreuren. Dus het absolute tegendeel van een Omerta!
Over de Naqba zelf verzuimt de schrijver te vermelden hoe deze is ontstaan. Met geen woord rept Gandoul over de tegen Israël gerichte agressie in de jaren 1947- 1949. Met geen woord over het door de VN en Israël aangenomen verdelingsplan uit 1947 waarin het Britse mandaatgebied Palestina in twee staten zou worden verdeeld.
Een joodse staat Israël en een Palestijnse staat Palestina. Anders dan de zionisten die hun staat stichtten, besloten de Arabische buurlanden en de Palestijnen tot het voeren van een agressie-oorlog tegen de jonge staat Israël die – tegen alle verwachtingen in – de agressie afsloeg en aanzienlijk terreinwinst wist te boeken.
In die oorlog (in feite een burgeroorlog) ontstond de zgn. Naqba. Palestijnen verlieten massaal het land, daartoe ofwel opgewekt door de buurstaten, ofwel deels verdreven. Enkele honderdduizenden besloten staatsburger van het nieuwe Israël te worden.
Gelijktijdig joegen de Arabische landen hun joodse onderdanen met honderdduizenden (tussen 400.000 en 700.000*) tegelijk hun landen uit.
Van de 750.000 Palestijnen hebben omstreeks 500.000 vrijwillig of gedwongen door de oorlogshandelingen Palestina verlaten. 250.000 kozen ervoor te blijven en werden Israëlisch staatsburger. Dat er in die oorlog ontsporingen en excessen zijn voorgevallen zal zeker het geval zijn. In welke (burger)oorlog gebeurt dat niet? Voor die oorlog zijn uitsluitend de Palestijnen en Arabische buurlanden verantwoordelijk.
De Palestijnen zouden net als de zionisten in 1948 hun eigen staat hebben kunnen en moeten uittroepen. Ze hebben dat nagalaten zoals ze dat tussen 1948 en heden op zijn minst nog een viertal keren nalieten.
Wat de schrijver van het artikel impliciet wil zeggen is dat de staat Israël dient te worden geliquideerd en moet worden vervangen door een democratische eenheidsstaat waarin Joden en Palestijnen broederlijk met en naast elkaar leven. Daarmee ontzegt hij de joden als enig volk ter wereld het recht op zelfbeschikking.
Israël is een democratische staat waarin Palestijnen gelijke rechten hebben. In feite is het de enige staat in de gehele regio waar inwoners ongeacht hun religie of etniciteit volwaardige burgers zijn.
En dan die absurde bewering van een omerta!
Niets blijft in Israël onder de pet. Archieven worden na een aantal jaren toegankelijk en met historische verhandelingen over het ontstaan van de Naqba kan met gemak een gehele bibliotheek gevuld worden. Gandoul denkt dat er pas vrede kan komen als de omerta in Israël verdwijnt.
Die vrede had er al zeventig jaar kunnen zijn als auteurs zoals hij zouden stoppen met het verspreiden en cultiveren van historische onwaarheden en het verwerpen van het bestaansrecht van de staat Israël op basis van boosaardige leugens en ongerijmdheden. Die imaginaire omerta is daar een sprekend voorbeeld van!
Hans Knoop is een Nederlands journalist, woordvoerder van het Forum der Joodse Organisaties, Oud-correspondent in Israël en Brussel.
* bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Joodse_vluchtelingen_uit_de_Arabische_wereld