Tijdens de ceremonie vertellen 3 kinderen van onze gemeenschap het verhaal van een familielid dat de gruwelijkheden van de Shoah overleefde en zich in Antwerpen vestigde om een (nieuwe) familie te stichten.
Als eerste vertelde Nathan Amsel, een leerling van de Tachkemonischool over een familielid overlevende van de Shoah:
“Ik ben Nathan Amsel en ik ga vertellen over mijn overgrootvader, naar wie ik vernoemd ben: Nathan Apteker.
Nathan is geboren in 1895 in Oostenrijk-Hongarije en verhuisde als kind naar Hamburg, Duitsland. Tijdens de Eerste Wereldoorlog heeft hij gevochten met het Oostenrijkse leger. Na de ‘Grote Oorlog’ is hij getrouwd met Editha Goldmann. …” (lees hier verder in PDF )
Na Nathan kwam Professor Afshin Ellian zijn toespraak aan de beurt, maar hij begon eerst met felicitaties aan de kleine Nathan.
“De menselijke waardigheid is nooit veilig voor kwade krachten” :
“… De uitdrukking ’nooit meer’ lijkt op een holle frase uit een sprookje. Juist in Oekraïne, waar ooit duizenden Joden massaal werden afgeslacht, worden opnieuw oorlogsmisdaden gepleegd. De aanblik van wetteloosheid, willekeur en de zinloze verwoesting van Oekraïense steden en dorpen werpt ons terug in duistere tijden.
De misdadige nachtmerries ontstaan vaak door een samenzwering, een complot. De machtigste samenzweringstheorie ooit dat overal, in Oost en West en in christelijke en niet-christelijke gebieden, heeft kunnen aarden, is antisemitisme. Het antisemitisme richtte zich van meet af aan op één volk. Joden waren het doelwit van het antisemitisme. Jodenhaat, als een verlangen naar de uitroeiing van Joden en de overtuiging, nee het geloof dat Joden de bron van alle ellende zijn, vormen de bouwstenen van antisemitisme. … ” (lees hier verder in PDF zoals gepubliceerd in De Telegraaf )
Als tweede kind sprak Yankele Oppenheimer, leerling van de Jesode Hatora school :
“Ik ben de trotse achterkleinzoon van Ella Buchinger, geboren Netzer. Zij werd in 1923 geboren in een klein dorp in Hongarije. Op Pesach 1944 trokken de Duitsers Hongarije binnen, en drie maanden later, in juni, werd de hele familie in een veewagen naar Auschwitz gedeporteerd, met zo’n honderdtal in een wagon, zonder eten of toilet. Velen waren dood bij aankomst.
Na het uitstappen moesten zij in rij gaan staan voor de beruchte dr. Mengele, die met één teken van zijn hand oordeelde …” (lees hier verder in PDF )
Als derde was het de beurt aan Nathan Peterfreund, een leerling van de Yavneschool :
“Ik ben Nathan Peterfreund, 11 jaar, geboren en getogen in Antwerpen. Ik zit in het zesde studiejaar op de Yavneschool.
Vandaag zou ik u graag wat vertellen over Sender, mijn overgrootvader, en zijn gezin.
Sender was een doodgewone man, een harde werker, gelukkig getrouwd met Shlamza en vader van 4. Hij had een kleine electrozaak op de Charlottalei, 500 meter hiervandaan.
Op een dag werd er aan de deur geklopt. Het was het verzet. Ze vroegen Sender om zijn kinderen aan hen mee te geven nu het voor Joden veel te gevaarlijk werd.
Sender deed wat hem gevraagd werd en gaf zijn vier kinderen mee. Arnold, Léon, Eva en Oscar gingen mee met deze wildvreemden. …” (lees hier verder in PDF )
FJO – Foto’s © Fabrice Debatty Fotography