“Laat ik beginnen met was losse opmerkingen. Ik behoor niet tot het licht geraakte type die achter elke boom een antisemiet vermoedt en heb in 55 jaar internationale journalistiek het nodige eelt op de ziel gekweekt.
Evenmin voel ik mij persoonlijk aangesproken als mensen kritiek op het beleid van de Israëlische regering uiten. Het uitoefenen van kritiek op het beleid van een staat en regering is volstrekt legitiem. En kritiek waar ik het niet mee eens ben is niet noodzakelijkerwijze illegitiem, laat staan antisemitisch.
Voltaire
Het probleem is echter om exact piketpaaltjes te kunnen plaatsen waar legitieme kritiek ophoudt en demonisering begint. Wat voor de een nog net aanvaardbaar is kan voor een ander een brug te ver zijn. Niemand kan die scheidslijn scherp trekken. Polemieken over de vraag of bepaalde kritiek op Israël nu net wel of net niet de grens van het toelaatbare heeft overschreden zijn aan de orde van de dag. Zelf behoor ik (in alle bescheidenheid) tot het gilde van tolerante en liberale journalisten en opiniemakers. Ik zou niet snel iemand het spreken of schrijven willen verbieden en sta in de traditie van Voltaire die ooit tegen een opponent zei dat hij 100 procent met hem van mening verschilde, maar zijn leven wilde geven voor het recht van de opponent om in vrijheid zijn verkeerde standpunten uit te dragen.
Maar zover als Voltaire kunnen we in onze gereglementeerde samenleving niet gaan. België kent geen equivalent van het Amerikaanse First Amendment.
In de VS staat het eenieder vrij te zeggen wat hij wenst. Niemand kan er worden vervolgd voor het uiten van zijn mening, ook al is die nog zo kwetsend voor zelfs hele bevolkingsgroepen. Trump zou ook voor zijn racistische opmerkingen als ambteloos burger niet vervolgd kunnen worden. De KKK kan in de VS nog steeds vrijelijk de suprematie van het blanke ras blijven uitdragen en jaarlijks marcheren in Chicago nog steeds neo- Nazi’s onbeschaamd over de straten. Negentig procent van de neo- Nazi lectuur die wereldwijd wordt verspreid is afkomstig uit de VS.
In Europa is de vrijheid van meningsuiting en drukpers daarentegen begrensd door de wet. Er bestaat geen vrijheid om anderen te beledigen. Dat betekent dat overtreders voor het gerecht kunnen worden gedaagd en zelfs vrijheidsstraffen opgelegd kunnen krijgen.
Column Dimitri Verhulst “Er is geen beloofde land. Er is gestolen land” – De Morgen – 27/7/2019
Vanwaar deze lange aanloop? Afgelopen dagen heb ik mij beziggehouden met een in De Morgen verschenen column van auteur Dimitri Verhulst.
In die column stapelt de schrijver de ene na de andere antisemitische aantijging op elkaar. Letterlijk van Mozes tot aan het Israël van Bibi Netanyahu.
Joden als doelwit
Let wel; Verhulst richt zijn gifpijlen op Joden als volk. Niet op Israëli’s, maar op Joden!
Doorgaans worden we geconfronteerd met een meer versluierde vorm van antisemitisme die wordt verpakt als antizionisme. Zionisme wordt gedemoniseerd en Israël veelal gelijkgesteld aan Nazi-Duitsland of op zijn best aan het Zuid-Afrikaanse Apartheidsregiem. Achter dat schild kan men Joden kwetsen maar toch hypocriet ontkennen antisemiet te zijn. Ze beweren niets tegen Joden, maar alleen tegen Israël en zionisten te hebben.
Volgens de International Holocaust Remembrance Alliance is het maken van vergelijkingen met Nazi’s of Apartheid zondermeer als antisemitisch te kwalificeren. Tal van landen hebben de antisemitisme definitie van de IHRA overgenomen en zullen die integreren in hun wetboek van strafrecht. In landen waar dat nog niet gebeurd is wordt rechters door regeringen geadviseerd beschuldigingen van antisemitisme tegen de achtergrond van voornoemde definitie te beoordelen.
Maar om vast te stellen of Verhulst zich in zijn column schuldig aan antisemitisme heeft gemaakt heeft men die definitie niet nodig. Verhulst heeft immers als de eerste columnist in Vlaanderen het schild thuis gelaten.
Hij drukt zich uit als een rabiate en onvervalste recht voor zijn raap antisemiet.
Het beledigen van volksgroepen is binnen de EU/België een strafbaar feit.
Hans Knoop (woordvoerder FJO) is gewezen Midden-Oostencorrespondent voor De Telegraaf, AVRO en VRT.