“Nemmouche heeft vier mensen, die hij niet kende, geen enkele kans gelaten” – Voorzitter in haar arrest [VRT Nieuws]
Levenslang voor Nemmouche: ‘Overwinning van de rechtsstaat op het kwaad’ [De Standaard]
Mehdi Nemmouche heeft op het proces over de aanslag op het Joods Museum een levenslange gevangenisstraf gekregen. Daarnaast werd hem een terbeschikkingstelling van 15 jaar opgelegd. Medebeschuldigde Nacer Bendrer kreeg 15 jaar en een terbeschikkingstelling van vijf jaar.
‘Vandaag is gerechtigheid geschied. M. Nemmouche en N. Bendrer zijn schuldig verklaard.’ Opluchting overheerst bij het joods museum in Brussel, waar Nemmouche de aanslag pleegde. ‘Een overwinning op de complottheorieën en de haat, die tijdens het proces ook de kop hebben opgestoken’, klinkt het nog. ‘Als eerbetoon aan Myriam en Emmanuel Riva, Alexandre Strens en Dominique Sabrier, en ook aan hun zwaar beproefde families, is het Joods Museum nooit gezwicht voor de angst. Vandaag wordt een bladzijde omgekeerd.’ Het museum spreekt nog van een ‘overwinning van de rechtsstaat op het kwaad’.
De jury en de voorziters van het assisenhof volgden het openbaar ministerie, dat levenslang had geëist tegen Nemmouche, en dat is meteen ook de zwaarste straf die hij kon krijgen. Voor Bendrer had het openbaar ministerie 30 jaar gevangenisstraf gevraagd.
Meer dan ‘het leven gaat voort’ had Nemmouche, die eerder al schuldig was bevonden aan vier terroristische moorden, voor de beraadslaging niet te zeggen in zijn laatste woorden aan de jury.
Geen verzachtende omstandigheden
Volgens het hof konden er voor Mehdi Nemmouche geen verzachtende omstandigheden gevonden worden. De man had in de ogen van het hof weliswaar een moeilijke jeugd gehad, die ongetwijfeld had bijgedragen tot zijn eerste stappen op het criminele pad en tot zijn radicalisering, maar dat mocht geen reden vormen voor de feiten die hij gepleegd had.
‘De aanslag was niet alleen een aanval op de Joodse gemeenschap maar ook op de fundamenten van onze samenleving’, klonk het. ‘Op onze democratie en onze waarden. Tijdens het hele onderzoek en het proces heeft hij enkel blijk gegeven van misprijzen tegenover het rechtssysteem, en heeft hij geprobeerd zich voor te doen als een slachtoffer van dat systeem, dat zogezegd niet eerlijk zou werken. Zijn houding betekent ook een gevaar voor de moslimgemeenschap.’
Bij de strafmaat hield het hof ook rekening met het vreselijke geweld dat gebruikt was om vier mensen koelbloedig te doden, met het duidelijke antisemitische karakter van de aanslag, met de provocerende en manipulerende houding van Nemmouche, die bovendien geen enkel medeleven toonde met zijn slachtoffers en zichzelf op geen enkele manier in vraag stelt.
Zijn advocaat Sébastien Courtoy noemt de strafmaat ‘voorspelbaar’. ‘Voor ons was de schuldvraag het belangrijkste, en eens daarop was geantwoord, kan je over verzachtende omstandigheden pleiten, maar Nemmouche wenste dat niet te doen. Dus voor ons is dit arrest voorspelbaar.’
Bendrer heeft wel empathie getoond
‘Ik heb er spijt van dat ik het pad van deze kerel heb gekruist. Het is geen kerel, het is een monster, een geboren hoerenzoon. Het laat hem volledig koud’, zei Nacer Bendrer, die door de jury als mededader wordt beschouwd, op zijn beurt over Nemmouche.
Voor Nacer Bendrer golden wel verzachtende omstandigheden, meer bepaald het feit dat hij nooit eerder zware misdrijven had gepleegd en opgegroeid was in een moeilijke wijk in Marseille. Het hof hield er ook rekening mee dat hij een belangrijke rol had gespeeld bij een aanslag op de democratische staat en dat hij niet geaarzeld had zware wapens te bezorgen aan een man van wie hij wist dat die geradicaliseerd was. Ook het feit dat hij geen volledige uitleg had gegeven over zijn aandeel en na de feiten nog misdrijven had gepleegd, werd Bendrer aangerekend.
‘Maar hij was niet aanwezig bij de aanslag’, ging het arrest verder. ‘Hij is na zijn vrijlating ook niet verdergegaan op het pad van de radicalisering, en heeft empathie en mededogen naar de slachtoffers getoond. Dat bewijst een begin van inzicht in zijn daden en zijn verantwoordelijkheid. Hij is ook omringd door zijn familie en zijn partner, zodat het gevaar op recidive beperkt is.’